1) Τι θα θέλατε από την δημοτική αρχή το 2009?
Όπως είπε ο Καζαντζάκης «δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι λεύτερος». Η διαχείριση του κ. Χαρδαλιά δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες. Κινείται με νεοφιλελεύθερη πολιτική. Ο δήμος ανακατανέμει τα χρήματα υπέρ των ισχυρών. Λειτουργεί ως εισπαρακτικός μηχανισμός από τους κατοίκους και επικοινωνιακά παρουσιάζει κάποια έργα βιτρίνας και ψευτοαναπλάσεις και όχι έργα υποδομών και κοινωνικής μέριμνας. Με τη συμβολή εταιρειών δημοσίων σχέσεων και συμβούλων πασχίζουν να μας πείσουν ότι είναι προς όφελος μας η παραχώρηση δημόσιων χώρων σε κατασκευαστικές εταιρείες, τα μεγάλα έργα που καταστρέφουν το περιβάλλον, η συρρίκνωση των κοινωνικών υπηρεσιών, η ανταποδοτική λειτουργία (όπως στους παιδικούς σταθμούς) κ.α.. Χαρακτηριστικό του πως πολιτεύεται είναι ότι η πολυδιαφημιζόμενη «μεγαλύτερη πράσινη διαδρομή της Ευρώπης», που το δημ. συμβούλιο έμαθε από τις εφημερίδες, στο πρόγραμμα έργων για το 2009 αναφέρεται με δαπάνη 1 ευρώ. Η μη μέριμνα για τις πραγματικές ανάγκες των κατοίκων φαίνεται από τις δηλωμένες προθέσεις του για να κάνει Δημαρχείο το καινούργιο σχολικό κτίριο, που δεν παραδίδεται στη σχολική κοινότητα παρά τις μεγάλες ανάγκες. Αν λοιπόν θέλουμε να έχουμε κατακτήσεις χρειάζεται η ανάπτυξη της διεκδικητικής πάλης των κατοίκων για την ποιότητα ζωής και την προστασία του περιβάλλοντος.
2) Τι εύχεστε στους δημότες για το νέο έτος.
Ευχόμαστε να υπάρχει υγεία για όλους. Τα υπόλοιπα είναι υπόθεση διεκδίκησης. Αν δεν αγωνιστούμε μην περιμένουμε φως από κανέναν. Όσοι συμπλέουν με το σύστημα εξουσίας παλιότερα μας λέγανε βάλτε πλάτη για να έχουμε κέρδη, να υπάρχει ανάπτυξη και κάτι θα βγει. Παρόλα αυτά υπήρχε ακρίβεια, ανεργία, εξάπλωση της εργασιακής ανασφάλειας, συρρίκνωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Τώρα που υπάρχει κρίση πάλι θέλουν οι εργαζόμενοι να πληρώσουν. Και όπως φαίνεται με την δολοφονική επίθεση στην συνδικαλίστρια Κούνεβα οι εργοδότες είναι αδίστακτοι. Πολύ φοβάμαι ότι στις συνθήκες της κρίσης με την ακόρεστη δίψα του κεφαλαίου για κέρδη οι ανταγωνισμοί οδηγούν στις χειρότερες μορφές εκμετάλλευσης των λαών με όξυνση των πολεμικών ανταγωνισμών. Η κατοχή του Ιράκ και του Αφγανιστάν συνεχίζεται, πρόσφατα είχαμε την Ρωσία-Γεωργία, τώρα έχουμε πιο κοντά μας την σφαγή στην Παλαιστίνη. Ελπίζω, όμως, ότι μπορούμε να αποτρέψουμε τα χειρότερα και να βαδίσουμε σε ένα καλύτερο κόσμο. Ελπίδα που αντλώ από τις πρόσφατες κινητοποιήσεις των χιλιάδων νέων που βγήκαν στους δρόμους, παρά τις προσπάθειες να αμφισβητηθεί και να συκοφαντηθεί ο αγώνας τους. Το 2009 μπορεί νάναι έτος ανάπτυξης ενός ισχυρού κινήματος που θα φέρει στο προσκήνιο τις δικές μας ανάγκες, κίνημα ικανό να ανατρέπει κάθε αντιλαϊκή πολιτική και να κατακτά νίκες.
