Το μεράκι των καθηγητών είναι αξιοσημείωτο. Ζούμε στην εποχή όπου το δημόσιο σχολείο υπονομεύεται και γίνεται όλο και πιο ανταγωνιστικό και διευθυντοκεντρικό. Ενώ ταυτόχρονα, μέσω της αξιολόγησης γίνεται προσπάθεια να λειτουργήσει ακόμα πιο καλουπωμένο στις ανάγκες του κεφαλαίου, δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε τέτοιες πρωτοβουλίες.
Η ιδέα της ομάδας, για έναν διαφορετικό δορυφόρο που θα διασφαλίζει το απόρρητο των επικοινωνιών αλλά και θα μπορεί να εντοπίζει αντικείμενα ή καταστάσεις (πχ μια πυρκαγιά), είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα. Φανερώνει μια δικαιολογημένη ανασφάλεια για την υπερψηφιακή δυστοπία που ξεδιπλώνεται, την ασφάλεια της ανθρώπινης επικοινωνίας, ειδικά σε ένα σκηνικό κρατικών παρακολουθήσεων. Γεννά ερωτήματα για τον ρόλο της επιστήμης στα χέρια του κεφαλαίου.
Οι μαθητές, όπως οι ίδιοι δηλώνουν, δούλεψαν συνεργατικά και ομαδικά ενώ ήταν και μια ευκαιρία να περάσουν δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο τους. Τέτοια παραδείγματα θεωρούμε πως αποτελούν το πρόταγμα για ένα άλλο σχολείο, βασισμένο στην καλλιέργεια του ατόμου και στη συλλογικότητα. Αυτό το σχολείο θα κατακτηθεί με αγώνες για μια διαφορετική κοινωνία με πολύ διαφορετικές προτεραιότητες και αξίες.
