Για τη διεκδίκηση από ιδιώτες εκτάσεων του λόφου Κοπανά (Θέατρα Βράχων, αθλητικών, περιπατητικών χώρων)

ΙΔΙΩΤΕΣ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΕΚΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΛΟΦΟ ΚΟΠΑΝΑ: ΝΑ ΑΚΥΡΩΘΕΙ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ. ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ. ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ

Πληροφορηθήκαμε πριν λίγες μέρες απόφαση του Εφετείου Αθηνών, που συνεδρίασε στις 26/2/2019 και η οποία κοινοποιήθηκε επίσημα στο Δήμο Βύρωνα στις 17/11/2020. Σύμφωνα με την απόφαση αναγνωρίζεται δικαίωμα ιδιοκτησίας σε ιδιώτες εκτάσεων συνολικού εμβαδού 103.895 τετραγωνικών μέτρων στην περιοχή των παλιών Νταμαριών. Στην περιοχή αυτή υπάρχουν τα γήπεδα, τα Θέατρα Βράχων, τα Άστρα, φυτώρια και χώροι περιπάτου.

Σύμφωνα με το κείμενο της απόφασης, ο χώρος περιέρχεται στην ιδιοκτησία τους, ακυρώνοντας προηγούμενες οριστικές αποφάσεις α' βάθμιου δικαστηρίου αρ. 7346/2005 και του πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών ημ. 7/5/2016 σύμφωνα με τις οποίες κύριος του χώρου είναι το ελληνικό δημόσιο. Υπάρχει ξεκάθαρη πολιτική επιλογή πίσω από την απόφαση του Εφετείου, που προκρίνει την προτεραιότητα των ιδιωτικών συμφερόντων έναντι του δημόσιου συμφέροντος. Συντάσσεται με την κυρίαρχη πολιτική κυβερνήσεων και Ε.Ε. στην κατεύθυνση της εξυπηρέτησης των ιδιωτικοποιήσεων κάθε δημόσιου χώρου και κοινωνικού αγαθού.

Τα επιχειρήματα που επικαλείται η απόφαση είναι αποκαλυπτικά για την ταξική μεροληψία της: 

α. Το δημόσιο και όχι οι ιδιώτες (!!!) έχει την υποχρέωση να προσκομίζει τίτλους ότι μια ιδιοκτησία του ανήκει, όταν υπάρχει διαφορά για το ιδιοκτησιακό καθεστώς.

β. Οι δασολόγοι και δασικές υπηρεσίες κάνουν λάθος ή η γνώμη τους δεν είναι...τεκμηριωμένη (!!!), όταν εκδίδουν έγγραφα ότι ο χώρος εντάσσεται στις δασικές εκτάσεις και προστατεύεται από την δασική νομοθεσία.

 γ. η έκταση δεν αποτελεί συνέχεια της δασικής περιοχής του Υμηττού, γιατί δήθεν μεσολαβούν τα Αναπηρικά (που όλοι γνωρίζουμε ότι οικοδομήθηκαν πριν λίγες δεκαετίες) και παρότι ο χάρτης καθαρά αποτυπώνει τη συνέχεια των εκτάσεων με τη δασική περιοχή του Υμηττού

δ. οι φορείς του δημοσίου που χρησιμοποιούν το χώρο πάνω από 45 χρόνια δεν κατοχυρώνουν (!!!) δικαίωμα χρησικτησίας, το οποίο, όμως, η απόφαση αναγνωρίζει στους ιδιώτες (τους πωλητές, αγοραστές και τους κληρονόμους τους) για τα προηγούμενα χρόνια που εμφανιζόταν ως κύριοι του χώρου. Έωλα τα επιχειρήματα και φανερό ότι πίσω τους βρίσκεται πολιτική επιλογή. 

Ωστόσο, υπάρχουν πολλά ερωτηματικά και για την αμέλεια ή ολιγωρία των δημοτικών αρχών. Παρότι το 1977 μετά από απόφαση του δημοτικού συμβουλίου Βύρωνα αρ. 47, κηρύχτηκε αναγκαστική απαλλοτρίωση του χώρου υπέρ του δήμου με σκοπό την αποκατάσταση-μετάλλαξη του χώρου σε πάρκο (ΦΕΚ 456/4.9.79), τα επόμενα 22 χρόνια οι δημοτικές αρχές δεν κατοχύρωσαν την απαλλοτρίωση καταβάλλοντας αποζημίωση στους ιδιοκτήτες, ούτε πήραν άλλα μέτρα για να λήξει η εκκρεμότητα και να κατοχυρώσουν νομικά την ιδιοκτησία.

Έτσι, άφησαν το χρόνο ανεκμετάλλευτο και μάλιστα το 1998 με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου ανακλήθηκε η προηγούμενη απόφαση του ένεκα παρέλευσης 20ετίας, χωρίς προσδιορισμό αποζημίωσης. Δεν μπορεί να μην γνώριζαν ότι έτσι ανοίγουν τους ασκούς της αμφισβήτησης της κυριότητας του χώρου από το δημόσιο, όταν αυτά τα χρόνια ο ΟΣΚ (Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων) κατέβαλε τίμημα στους ιδιώτες για αγορά μέρους της έκτασης προκειμένου να οικοδομήσει τα σχολεία της περιοχής.

Δεν μπορεί δημοτικοί άρχοντες και υπηρεσιακοί παράγοντες να μην γνωρίζουν και να μην έχουν εκτίμηση για τις βλαβερές συνέπειες των πολιτικών κυβερνήσεων και Ε.Ε. υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων. Είναι ενδεικτική η διάταξη στον πρόσφατο αντιπεριβαλλοντικό-πολεοδομικό Νόμο 4759/2020, που προβλέπει την αυτοδίκαιη άρση των ρυμοτομικών απαλλοτριώσεων, εάν παρέλθει μεγάλο διάστημα από την υποβολή τους και δεν έχει προχωρήσει η αποζημίωση των ιδιοκτητών λόγω οικονονομικής δυσπραγίας των δήμων, επιτρέποντας στον εκάστοτε δήμο να επιβάλει εκ νέου μόνο μία φορά ρυμοτομική απαλλοτρίωση με αυστηρές προϋποθέσεις. 

Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση του Εφετείου δεν μπορεί να εκληφθεί ως τετελεσμένη, ούτε να αντιμετωπιστεί μόνο με τις απαραίτητες νομικές προσφυγές. Το θέμα είναι πολιτικό και αφορά το κίνημα και τις ανάγκες των κατοίκων.

Ζούμε σε μια περιοχή χαρισματική δίπλα στον Υμηττό, που αποτελεί πνεύμονα πρασίνου και πηγή ζωής. Προϋπόθεση για αυτό, η απόλυτη προστασία του δασικού του χαρακτήρα του, που έχει υποστεί μεγάλες καταστροφές με τις συνεχείς πυρκαγιές και οικοδομικές παρεμβάσεις. Αντίστοιχα καταστροφές έχει υποστεί το πράσινο και οι ελεύθεροι χώροι και μέσα στην πόλη με την υπερβολική δόμηση, τις πανύψηλες πολυκατοικίες-δώρο στα εργολαβικά συμφέροντα, τους στενούς δρόμους, την έλλειψη ελεύθερων χώρων.

Η διαφύλαξη των ελάχιστων χώρων αναψυχής και περιπάτου που έχουν απομείνει ελεύθεροι μέσα στον αστικό ιστό είναι θέμα ζωής. Να μη θυσιαστούν στην πολιτική της «αξιοποίησης» βουνών, δασών, χώρων από τους επενδυτές, να μην παραδοθούν στην εκμετάλλευση και τσιμεντοποίηση από επιχειρήσεις. 

Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Κανένας εφησυχασμός και εξωραϊσμός απέναντι στα σχέδια των ιδιωτικοποιήσεων. Καμιά ανάθεση σε δήμους και υπηρεσίες. Να αγωνιστούμε για να υπερασπίσουμε τους δημόσιους χώρους και τις ανάγκες μας. Η πανδημία απέδειξε την πολύτιμη αξία που έχει το φυσικό περιβάλλον για την ανθρώπινη ζωή. Ας μην υπονομεύσουμε τις συνθήκες ζωής μας και το μέλλον εκχωρώντας τα στις αποφάσεις των πολιτικών του συστήματος.

· Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΛΟΦΟΥ ΚΟΠΑΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ. ΑΜΕΣΗ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΤΑΣΗΣ

· ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΕ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΡΥΘΜΙΣΗ ΝΑ ΚΑΤΟΧΥΡΩΘΕΙ Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ

· Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΟΙ ΔΗΜΟΙ ΒΥΡΩΝΑ & ΔΑΦΝΗΣ-ΥΜΗΤΤΟΥ, ΟΛΟΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥΣ

· ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΧΩΡΟΙ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ. ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ

· ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ ΕΠΕΝΔΥΤΩΝ 

Βύρωνας, 18/4/2021

Αριστερή Παρέμβαση Πολιτών Βύρωνα