Η δημόσια συζήτηση στην οποία συμμετείχαν δεκάδες κάτοικοι, καλέστηκε μετά από σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη
5/5 στον προαύλιο χώρο της Λαμπηδόνας με πρόσκληση του Κοινωνικού Πολιτιστικού
Κέντρου Βύρωνα στην οποία συμμετείχαν ως φυσικά πρόσωπα αρκετοί κάτοικοι είτε ανένταχτοι, είτε συμμετέχοντες σε κάποια συλλογικότητα, ανάμεσά τους και μέλη
της Αριστερής Παρέμβασης.
Στην αρχή της δημόσιας συζήτησης στην πλ. Ταπητουργείου, παρουσιάστηκε ένα ιστορικό για το χώρο, για τον αγώνα υπεράσπισης του και διάφορες σκέψεις για τους στόχους του αγώνα. Έπειτα έγιναν ερωτήσεις και τοποθετήσεις από αρκετούς συμμετέχοντες, ανάμεσά τους μέλη φορέων, σωματείων, αθλητικών συλλόγων και δημοτικών παρατάξεων. Στις τοποθετήσεις κατατέθηκαν προτάσεις για δράσεις, τονίστηκε η ανάγκη ενημέρωσης των κατοίκων, αναφέρθηκαν και οι άλλες ανοιχτές πληγές του Υμηττού, ασκήθηκε κριτική στις δημοτικές αρχές και στις πολιτικές των κυβερνήσεων για τη λεηλασία του Υμηττού και κάθε ελεύθερου δημόσιου και δασικού χώρου, στα πλαίσια των ιδιωτικοποιήσεων, της εμπορευματοποίησης και της «ανάπτυξης», προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα όσων κερδοσκοπούν. Αναφέρθηκε η εμπειρία των αγώνων και των πρωτοβουλιών κατοίκων που έχουν καταφέρει να σταματήσουν έργα που καταστρέφουν τον Υμηττό. Εντοπίστηκε ο κίνδυνος να περιοριστεί από διάφορες πλευρές η διεκδίκηση μόνο σε μερική άρση της ιδιωτικοποίησης για τμήμα του χώρου.
Από
την μεριά της Αριστερής Παρέμβασης τονίστηκε η ανάγκη ο αγώνας να είναι στα χέρια των
κατοίκων χωρίς εφησυχασμό και λογικές
ανάθεσης, αποκλεισμών ή προσπαθειών ιδιοποίησης τους. Επισημάνθηκε η ανάγκη να συνδεθεί αυτός ο αγώνας με το γενικότερο
αγώνα για την υπεράσπιση του Υμηττού και την διεύρυνση του καθεστώτος προστασίας
του, την αποτροπή της συνέχισης της ανέγερσης των κατοικιών στο στρατόπεδο Σακέτα, την αποτροπή των σχεδίων για
νέους αυτοκινητοδρόμους και εγκατάσταση
φωτοβολταϊκών/ανεμογεννητριών. Να συνδεθεί τέλος και με τους αγώνες που
κάνουν οι επιτροπές αγώνα του Υμηττού-Δάφνης και της Ηλιούπολης επίσης για τον Υμηττό και για τους δικούς τους δημόσιους χώρους, όπως πχ η ΠΥΡΚΑΛ.
Στο τέλος αποφασίστηκε να συγκροτηθεί η Ανοιχτή Πρωτοβουλία Κατοίκων με τα βάση τα θέματα που θέτει το κάλεσμα στο αφισάκι, δόθηκαν ονόματα όσων ήθελαν να βοηθήσουν σε ένα ανοιχτό συντονιστικό-ομάδα εργασίας για θέματα επικοινωνίας και συγγραφής κειμένων, να δημιουργηθoύν μέσα πληροφόρησης και κοινωνικής δικτύωσης, να υπάρξει συμμετοχή στη συγκέντρωση στο Λόφο Κοπανά που καλεί το Συντονιστικό Φορέων το Σάββατο 15/5 στις 7 μμ και να υπάρξει νέα συνέλευση της Ανοιχτής Πρωτοβουλίας Κατοίκων την Τετάρτη 26/5 στις 7 μμ στην πλατεία Ταπητουργείου. Σε αυτή τη νέα συνέλευση με βάση το 2σέλιδο κείμενο που μοιράστηκε στην πλατεία Ταπητουργείου που είχε προκύψει μετά την προπαρασκευαστική σύσκεψη ως σχέδιο για το άνοιγμα της δημόσιας συζήτησης, το συντονιστικό θα πρέπει να παρουσιάσει ένα κείμενο με τις θέσεις της Ανοιχτής Πρωτοβουλίας για μοίρασμα και ενημέρωση των κατοίκων.
Ήδη άνοιξε ιστολόγιο https://dimosios-dasikos-
Εμείς ως Αριστερή Παρέμβαση στηρίζουμε την Ανοιχτή Πρωτοβουλία Κατοίκων και θα συμβάλλουμε, ώστε να αποτελέσει μια συλλογικότητα αγώνα που με τις δυναμικές δράσεις και τη δημοκρατική της λειτουργία θα μαζικοποιηθεί και θα ματαιώσει τους σχεδιασμούς για ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση του χώρου.
Καλούμε όλους και όλες να τη στηρίξουν.
Παρακάτω το δισέλιδο κείμενο που μοιράστηκε στην πλατεία Ταπητουργείου και έγινε αποδεκτό ως βάση για τις θέσεις της Ανοικτής Πρωτοβουλίας Κατοίκων, καθώς και το αφισάκι-κάλεσμα που κυκλοφόρησε για τη δημόσια συζήτηση της Τετάρτης 12/5.
Ο λόφος Κοπανά είναι δασική έκταση με δημόσιο πρόσημοΕπί δεκαετίες όλοι οι κάτοικοι της περιοχής θεωρούμε πως το νταμάρι της Εργάνης με τα θέατρα βράχων, τα γήπεδα, τα σχολεία είναι δημόσια έκταση. Επί χρόνια θεωρούμε όλοι οι κάτοικοι του Βύρωνα πως ο λόφος που δεσπόζει πάνω από το θέατρο βράχων και εκτείνεται κάτω από την Κατεχάκη είναι δημόσια δασική έκταση που ανήκει στον Υμηττό.
Οι κάτοικοι των δήμων Βύρωνα και Υμηττού δώσαμε αγώνες στα τέλη της δεκαετίας του 1970 έως το 84΄ για να σταματήσει η λειτουργία των νταμαριών στην περιοχή και να αξιοποιηθεί ο χώρος προς όφελος του λαού. Όλα αυτά τα χρόνια με τις δημοτικές αρχές να πρωτοστατούν δημιουργήθηκαν τα θέατρα, τα γήπεδα, τα σχολικά δημόσια συγκροτήματα. Διαμορφώθηκε ένας πολυχώρος αθλητισμού και πολιτισμού. Κανείς όμως δεν γνώριζε ότι τα ιδιωτικά συμφέροντα δεν σταμάτησαν ούτε λεπτό, να διεκδικούν την ιδιοκτησία αυτού του χώρου. Το 2003 και το 2005 ιδιώτες που διεκδικούν το χώρο προχώρησαν σε δικαστικές αγωγές εναντίον των δήμων και του δημοσίου.
Ελάχιστοι έμαθαν πως το 2016 υπήρξε πρωτόδικη απόφαση υπέρ του δημοσίου. Κανείς δεν έμαθε πως το 2017 υπήρξε έφεση των ιδιωτών. Κανένας δεν έμαθε πως τον 11/2020 υπήρξε απόφαση εφετείου υπέρ των ιδιωτών διεκδικητών που αμφισβητεί και τον δασικό χαρακτήρα. Οι δημοτικές αρχές έχουν ευθύνες διαχρονικά, γιατί σταμάτησαν, από την στιγμή που είχαν τη χρήση των θεάτρων και των γηπέδων, να διεκδικούν από τις κυβερνήσεις ο χώρος αυτός -που ανήκει στην Β΄ ζώνη προστασίας του Υμηττού και στην Α’ ζώνη με βάσει το προηγούμενο ισχύον ΠΔ του 2011 για τον Υμηττό- να περάσει οριστικά και αμετάκλητα στο δημόσιο.
Έπαιρναν αποφάσεις, εν αγνοία των πολιτών, απεμπολήσαν την διεκδίκηση της ιδιοκτησίας, δηλαδή ο χώρος να περάσει οριστικά στο δημόσιο και σήμερα φτάσαμε στην απόφαση του εφετείου Αθηνών να δικαιώνει τους ιδιώτες. Η δημοσιοποίηση των περιστατικών για τις τελευταίες αρνητικές για το λαό εξελίξεις -δηλαδή την απόφαση εφετείου- έγινε εδώ και ένα μήνα από κατοίκους και έκτοτε όλοι τρέχουν να πάρουν θέση. Γιατί; Δήμοι και κυβερνήσεις έχουν διαχρονικές ευθύνες που δεν οριστικοποιήθηκε η δημόσια και δασική χρήση της περιοχής.
- Στον αρχικό αγώνα των κατοίκων με τους τότε δημάρχους Φατσέα και Νικολαίδη καθώς και τον Λεντάκη, όπου πέτυχαμε την απομάκρυνση της Εργάνης και την παύση των εργασιών αλλά και την κατοχή του χώρου, δεν υπήρξε ποτέ δικαίωση.
- Η ελληνική πολιτεία αναγνώρισε ουσιαστικά τους ιδιοκτήτες αποζημιώνοντάς τους και αγοράζοντας εκτάσεις ήδη από το 1927 για την εγκατάσταση των προσφύγων αλλά και σύγχρονα από τα τέλη της δεκαετίας του '70 αγοράζοντας ουσιαστικά τις εκτάσεις των σχολείων.
- Ο δήμος προχώρησε το 1977 στην απόφαση απαλλοτρίωσης, που όμως δεν την ολοκλήρωσε. Το 1998 με ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου την άφησε χωρίς συνέχεια.
- Στις διάφορες κατασκευές που έκαναν στο χώρο οι δημοτικές αρχές (Άστρα, γήπεδα κ.λπ.) δεν πήραν ποτέ άδεια, γιατί ποτέ δεν επιλύθηκε το ιδιοκτησιακό καθεστώς και γιατί ο χώρος προστατευόταν ως δασική έκταση.
Ουσιαστικά η ενημέρωση από τις δημοτικές αρχές για τις εξελίξεις για το τί συμβαίνει με το χώρο αυτόν κρατήθηκαν εντός των τειχών των εκάστοτε δημοτικών αρχών και μακριά από τους κατοίκους ακόμη και μακριά από το δημοτικό συμβούλιο. Τί πρωτοβουλία πάρθηκε από τους επίσημους φορείς από το 1998 που ακυρώθηκε η απόφαση απαλλοτρίωσης της περιοχής για να επιλυθεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς; Καμία απολύτως.
Οι δημοτικές αρχές της πόλης έχουν αρκεστεί στη χρήση των θεάτρων και των γηπέδων με τη λογική της επιχειρηματικότητας και εμπορευματοποίησης και σταμάτησαν να διεκδικούν ο χώρος να περάσει στο δημόσιο. Αλλά και τώρα που δημοσιοποιήθηκε το ζήτημα οι επίσημοι φορείς επικεντρώνουν στην ιδιοκτησία των γηπέδων και του θεάτρου βράχων και μόνο. Την ίδια στιγμή ξεχνιέται ή υποβαθμίζεται σε ανησυχητικό βαθμό η σημασία της δασικής έκτασης γύρω από τα γνωστά σε όλους νταμάρια.
Γεγονός: Η νοτιοανατολική πλευρά του λόφου Κοπανά είχε ενταχθεί στο πρόγραμμα Natura1999.
Γεγονός: H ίδια περιοχή εφάπτεται ουσιαστικά της αρχής του ρέματος της Πικροδάφνης.
Γεγονός: Ωστόσο, για τον υπόλοιπο λόφο δεν έχει προχωρήσει ποτέ η αναδάσωσή του ενώ τώρα κρίνεται από το εφετείο πως "είναι αυτόνομος λόφος και δεν σχετίζεται με τον Υμηττό, ούτε αποτελεί δασική έκταση".
Γεγονός: Στις περισσότερες επίσημες ανακοινώσεις φορέων και σε όλες των θεσμικών οργάνων, υποβαθμίζεται η σημασία της δασικής έκτασης.
Γνωρίζουμε όλοι πως ο χώρος των υποδομών είναι πολύτιμος ως ελεύθερος χώρος και για τους δημότες και για τον δήμο. Απαιτούμε όμως να μην χρησιμοποιούνται αποκλειστικά με όρους επιχείρησης και αγοράς και με τους πολίτες χρήστες των γηπέδων και θεάτρων μόνο ως πελάτες. Ξέρουμε όλοι πως ουσιαστικά για να γίνει χρήση των αθλητικών εγκαταστάσεων στα νταμάρια ή θα πρέπει να είναι μέλος κανείς σε κάποιο σύλλογο με το αζημίωτο ή θα πρέπει ο κάθε πιτσιρικάς για να μπει στα γήπεδα 5Χ5 και να κλωτσήσει το τόπι μαζί με την παρέα του να μοιραστούν κόστος 50€ την ώρα.
Γνωρίζουμε ακόμη πως ο δήμος -όχι μόνο του Βύρωνα- πολλές φορές έχει επιδιώξει στις παρυφές του Υμηττού να χρησιμοποιήσει κομμάτια για χρήσεις που καμία σχέση δεν έχουν με το βουνό. Έχουν επιδιώξει όλες οι δημοτικές αρχές ουσιαστικά από το 1990 και μετά αποχαρακτηρισμούς και χρήσεις των δασικών εκτάσεων κάτω από την Κατεχάκη.
Γνωρίζουμε ακόμη πως ο τωρινός υπουργός κ. Χατζηδάκης με τα σχέδια των «διαμόρφωσης εισόδων στον Υμηττό» ανοίγει το δρόμο ουσιαστικά της πλήρης εκμετάλλευσης, αποχαρακτηρισμού και οικοπεδοποίησης των περιοχών στις παρυφές και ειδικά κάτω από την Κατεχάκη.
Μας ανησυχεί πολύ υπό το βάρος των εξελίξεων πως εκτός από τις πολύτιμες υποδομές του δήμου απειλείται η αλλαγή χρήσης στην περιοχή αρχικά γύρω από τον λόφο Κοπανά και η δασική φυσιογνωμία στις ευάλωτες περιοχές κάτω από την Κατεχάκη. Κάτω από αυτές τις εξελίξεις πιστεύουμε πως οι κάτοικοι που μας απασχολεί να παραμείνει ο δασικός χαρακτήρας της περιοχής οφείλουμε και πρέπει να παρέμβουμε.
· Καμία παραχώρηση του λόφου Κοπανά (θέατρα, γήπεδα, χώροι περιπάτου και δασική έκταση). Ούτε σπιθαμή από το χώρο να μην ιδιωτικοποιηθεί.
· Όχι στην εμπορευματοποίηση και στην περαιτέρω δόμηση των ελεύθερων χωρών. Υποδομές για τις ανάγκες των πολιτών.
· Η ελληνική πολιτεία να δώσει άμεση λύση, όλος ο λόφος Κοπανά να περάσει οριστικά και αμετάκλητα στο δημόσιο ως δημόσια δασική έκταση , με νομοθετική παρέμβαση.
· Να διασφαλιστεί οριστικά ο δημόσιος και δασικός χαρακτήρας της περιοχής ενάντια στην εμπορευματοποίησή της.
Καλούμε όλους τους συμπολίτες που συντάσσονται κάτω από τη διαφύλαξη της έκτασης ως δημόσιας και δασικής με όρους ελεύθερης πρόσβασης για τους πολίτες -χωρίς άλλα προαπαιτούμενα- να συναντηθούμε και να παρέμβουμε για τη διάσωσή της.
